cite budak kampung

azan maghrib berkumandang seperti biasa ayah ku ke masjid untuk menunaikan ibadah. dengan menaiki motor kapcai honda c70. pd ketika itu ibu sarat mengandungkn aku. hanya menunggu hari je. telah diakdirkan ak dilahirkan pada malam itu. abg ku bergegas ke masjid memanggil ayah ku pulang. ayah ku pulang dengan bersamanya seorang bidan india yg kini tdak lg bekerja di klinik bidan kmpng ku. maka lahirlah hamba Allah ini pda jam 1135pm. disaat abg2 dan akak2 ku tersengguk mengantuk. X tau keadaan dieorg cm ne. ak kecik lg. ak disambut oleh bidan india tersebut. lahirlah ak dimalam bulan syaaban iaitu 13 syaaban 1411. ibu ku ckp ak x berenti menangis sehinggalah bedung di badan ku di uraikan. azan berkumandang ditelingaku oleh ayahku. mmg ditakdirrkan ku x smpat untk mengenali ayah ku dgn lebih rapat ayahku pergi meninggalkn ku pa usiaku x mengenali erti kesedihan.ak membesar tanpa kasih sayang seorng ayah.ibuku lah ayah ku. namun ku x menyalah kan takdir sedangkan ayahanda rasulullah meninggal dunia kerika baginda dalam kandungan lg.mka beruntunglah ak.dipendekkan cerita ak membesar seperti budak kampung biasa. dalam hidupku hanya mengenal erti main. belajar? pada ketika itu perkataan belajar x penah wujud didalm diri ku. Ak melalui zaman persekolahan tadika kemas. Pada peperiksaan pertama ak cemerlang dapt nombor 2 di dlm kelas. Ak pulang ke rumah dengan perasaan gembira dan ak x mengerti mengapa ak gembira. Ak ckp kat mak ak ‘ mak adik dapek nombor duo dalam kelas’ dalm berpakaian pakaian menorah mak ak peluk ak. Mak ak ckp ‘elok latuh teruskan’. Peperiksaan seterusnya ak gagal mempertahankan keunggulan ku di dalm kelas, prestasi ku menurun. Namun ak x mempunyai persaan kegagalan. Ak teruskan rutin hidupku sbgai kanak2 biasa. Mak ak ckp ak kne masuk tahun satu kat sekolah lain. Ak jwb ‘yo lah’. Ak x mengerti ap2 ketika itu. Pada hari pertama persekolahan rendah ku, SK Rembang panas. Masih ad diigtan ku cikgu siti aishah yg kni menjd friend di muka buku ku. Cikgu tu la yg mengajar 4 abg2 dan akak2 ku. Ari pertama disekolah ibu ku meninggalkan ku di situ. Ak x menangis pn, dan ak x perasan ibu meninggalkan ku. Namun kini ku sedar mst ibu ku sedih ketika itu. Kemudian masuk seorng budak, baik budaknya pakai songkok, mngkn keluarganya al-Arqam pd ketika itu. Die x nak duduk berdiri sepanjang waktu dan menangis. Ak x buat pape ak tgk je. Sehingga la cikgu ct pujuk die baru la die nak duduk. Ak teruskan hidup ku selama 6 tahun di Skrp. Tanpa ku sedari ak dah menduduki upsr.alhamdulillah, berkat doa ibu dan guru ak dpt 4a 1b. Sory teacher i,m never get A’s for my English. Ak msuk sekolah biasa. Ak tgk keadaan sekeliling, smk juasseh mmg luar biasa bg ku. Pas 2 mak ak nak ak ddk asrama mcm abg2 dan akak ak. Ak dihantar ke smk batu kikir. Kat situ lagi la ak rse pelik. Dgn papan hitam pnoh dgn contengan, tingkap2 pecah dgn besi2 nye hilang.hehe. ak ckp dalam hati ku ini ke tmpat ak nak belajar.ckgu pn masuk. Soalan pertama diajukan. Sape nak kuar sekolah ni majority angkat tangn. Dah tu sape je tggal nnt.huhu. cikgu tanye kat member kelas aku’ kamu nak msuk sekolah mane?’ bdk 2 ckp’ shams ckgu’. Cikgu pn ckp ‘oo0 bgos sekolah tuh’..ak wa x tau je. Shams?.ape kebnde nye tuh.agrr..pape je la,xpe la ak teroskan belajar mengikut kehendak ibuku.selepas semggu orentasi pn dah nak abis. Belom puas kne buli ngan senior ibu ak dtg kat sekolah. Ak nmpak ibu ak dri atas bangunan. Ak berlari mendapatkan ibu ku. Sebenarnya ak rndu ngn ibu ak.:).....

akan bersambung...